入围第68届柏林国际电影节新生代竞赛单元。该片由北京电影学毕业生拉华加担任编剧、导演,著名导演万玛才旦担任监制,著名摄影师吕松野担任摄影,青影厂陈中国和文学系孟中担任制片人。
改编自才朗东主同名短篇小说,讲述了生活在藏地农区的小男孩旺扎一直想拥有一双漂亮的雨靴。然而,等他拥有了一双雨靴之后,却一直没有下雨。他盼望下一场大雨从而能够在雨天穿上这双雨靴……
གཅིག ཀླད་ཀྱི་གཏམ།
འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ལྷ་དཔལ་རྒྱལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་གསར་བ<<གེ་སར་རྟ་རྫི>>ལ་(མིང་གནས་སྐབས་གཏན་འཁེལ་བྱས་མེད)ཉེ་སྔོན་པེ་ཅིན་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་གྱི་བྱ་དགའི་རྣམ་གྲངས་སུ་ཚུད་ཡོད་པའི་གཏམ་བཟང་ཐོས་རྗེས། ངས་དགེ་རྒན་བརྒྱུད་དེ་ཁོར་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་ཅིང་། མ་འོངས་བར་ཡང་ཁོའི་གློག་བརྙན་གྱི་མདུན་ལྗོངས་སྔར་ལས་ཡངས་པ་སོགས་ཀྱི་སྨོན་ཚིག་བསྒྲོན་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་དགེ་རྒན་དང་ཁོ་གཉིས་ཀྱིས་ཁ་པར་ལས་གློག་བརྙན་དང་དེ་འབྲེལ་གྱིས་ལབ་གླེང་རེ་འགའ་བྱས་མཐར་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ཁོས“ད་ལྟ་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་གྱི་ལམ་བུ་ཅུང་འདི་དཀའ་མོ་རེད”ཅེས་པའི་སྐད་ཆ་དེའི་ངའི་སེམས་ལ་ཚོར་བ་ཟབ་མོ་ཞིག་བཞག་སོང་། ཅིའི་ཕྱིར་དཀའ་དགོས་པ་དང་། མིག་སྔར་ཕྲད་པའི་གནད་དོན་སོགས་རེ་རེ་ནས་གླེང་བཞིན་པ་བདག་གིས་གསལ་བོ་ཐོས།
<༡>བོད་མི་རིགས་དང་གློག་བརྙན་གྱི་འདུ་ཤེས།
སྤྱི་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བདུན་ཉིན་ཏག་ཏག་གཟའ་མཇུག་ལ་འཁེལ་འདུག་པས། ང་རང་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་སོང་ནས《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ལ་བལྟས་པ་ཡིན། ཉིན་དེར་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་ཡིན་པས། བདག་གིས་ཀྱང་སྔ་ནས་པ་སེ་ཉོས་པ་ཡིན། ཡིན་ཙང་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་ཐོན་པ་ན་ཅུང་ལྷིང་འཇགས་ཀྱི་སོ་ན་གནས་པས། ངས་རང་ཉིད་ཀྱི་དུས་བདམས་པ་ཅུང་འཕྱི་འདུག་པར་སྙམ། ཡིན་ཡང་གློག་བརྙན་སྟོན་ཐེངས་སྔ་མོ་ཚགས་རྗེས་ཀྱང་སྔར་བཞིན་སྒོར་འབུད་མཁན་མི་འདུག་ལ། དེ་བས་ཀྱང་ནང་དུ་འགྲོ་མཁན་ཡང་མེད་པས་ན། ང་རང་གཅིག་པུ་གློག་བརྙན་ཁང་དེར་འཛུལ་ནས《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ལ་བལྟས་པ་ཡིན། སྤྱིར་ན་ངས་ནི་རྩོམ་རིག་བརྩམས་ཆོས་གང་རུང་ཞིག་གམ་གློག་བརྙན་ལ་གང་རུང་ལ་བལྟ་སྐབས་ཇི་ལྟར་ལྷིང་འཇགས་ཡིན་ན་དེ་འདྲ་བཟང་མོད། སྐབས་འདིར་ཇི་ལྟར་ང་རང་ཁེར་རྐྱང་ཅིག་གི་སྣང་བ་དང་སུན་པའི་ཚོར་བ་ལྷག་མ་ཞིག་གིས་མནར་ནས་བྱུང་། གློག་བརྙན་འདི་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་པའི་དུས་ཚོད་ཁྱབ་བསྒྲགས་བྱེད་པ་དང་མཉམ་དུ་ཁ་ཡ་ན་མཉམ་རེ་འགས“ཡང་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་ཞིག་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་རེད།”ཅེས་པའི་རེ་བ་དང་རེ་བཞག་བཅོལ་མཁན་དང་། ཡང་དེ་ལ་གནས་ལུགས་མེད་པའི་བསམ་སྦྱོར་ཅི་རིགས་སྤེལ་མཁན་ནི་མཆིས་མོད། ད་ལྟ་ཀན་ལྷོ་ཁུལ་ཐོག་གི་ལྟེ་བ་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་འདི་ནས། རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་མ་འདིར《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ནི་མི་རེ་འགའ་ཞིག་གིས་བལྟ་དགོས་པར་བསམ་པ་ཡེ་ནས་འཁོར་མ་མྱོང་།
ང་ཚོར་གློག་བརྙན་དུ་ཁང་དུ་འགྲོ་བའི་གོམས་སྲོལ་ཆགས་མེད་པ་རེད། གློག་བརྙན་ཁང་ནི་སློབ་ཆེན་པ་ཚོའི་བརྩེ་དུང་གི་དུས་ཆད་གདབ་ས་རེད། ཡང་ན་གློག་བརྙན་ཁང་ནི་ན་གཞོན་སྐྱལ་སྟོང་རེ་འགས་སྣང་བ་སྐྱི་བསེར་རླུང་ལ་བསྐུར་ས་ཞིག་རེད། དགེ་རྒན་དང་རྩོམ་འབྲི་བ། ཐ་ན་སྙན་ངག་པ་ཚོ་ཡང་ཆང་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་མི་སྲིད། དེས་ནི་ཕལ་ཆེར་དོ་དགོང་གློག་བརྙན་ཁང་འདི་ན་ང་རང་གཅིག་པུ་ཡིན་པའི་སྡུག་ཡུས་སམ། ཁག་འགེལ་སར་བཞག་པས་ཆོག ཡང་ན་ནི་གོང་གི་ཀླད་ཀྱི་གཏམ་ལས་འཕྲོས་པའི་འཁྲབ་ཁྲབ་པའི་སྐྱོ་ངལ་གྱི་ཟུར་ཙམ་ལ་ཡང་སྤྲད་ཆོག
དབྱི་ཐ་ལའི་གློག་བརྙན་ཁང་དུའམ་ཡང་ན་ཧྥ་རན་རན་སའི་གློག་བརྙན་ཁང་གི་ནང་དུ་བགྲེས་པོ་འཁར་བར་བརྟེན་ནས་ཡོད་པ་རིག་མྱོང་ལ། ཡོན་ཏན་གྱིས་འཁུར་ཏུ་ལྕི་བའི་ཤེས་ཡོན་པ་ཚོས་ལག་ཏུ་ཟིན་བྲིས་བསྣམས་ནས་ཡོང་ཡོད་པའང་ཁོ་བོས་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སོགས་ལས་རིག་མྱོང་ཡོད། སྤྱིར་རང་ཅག་ལ་གློག་བརྙན་དར་བའི་ཡུན་ཚད་གཞན་དང་ལྟོས་བཅོས་ཀྱིས་འཕྱི་བ་ནི་བདེན། གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་ཡང་བམ་རྩིས་ཙམ་གྱིས་ཡིད་ན་ཡོད། ཡིན་ཡང་འདི་དག་ལ་ང་ཚོས་ཕྱར་བ་གྲུ་འདེགས་མ་བྱེད་ན་དུས་ཀྱི་རྦ་རླབས་ཀློང་ནས་ཁོང་ཚོ་ཡང་ཇི་འདྲའི་ཉམ་ཆུང་བ་ལའང་། དེ་བས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ནམ་ཞིག་གི་ཚེ་ན་གཟི་བརྗིད་ཅིག་གིས་རློམ་པའི་དུས་ནི་མི་འགྱངས་བར་འཆར་བར་སྨོན།
གཉིས། གཞུང་དངོས།
ཀྲུང་གོའི་རབས་ལྔ་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ནི་འཛམ་གླིང་གར་སྟེགས་སུ་བསྐྱོད་པའི་དུས་ཐོག་མ་ཡིན། 【张艺谋《红高粱》贾樟柯《小武》】ཡར་སྔོན་གྱི་ཀྲུང་གོའི་གློག་བརྙནདག་གི་བརྗོད་བྱ་ནི་སྣོད་གཅིག་གི་ནང་དུ་གཅུད་ཡོད་པས། ནང་གི་རྒྱུ་ཆ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཡང་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་། དེས་ན་ཀྲང་ཡུས་མོ་ཟེར་བས་ཐོག་མར་བརྙན་མིག་གི་མཐོང་ཚོར་ཞིང་སྡེར་གཏད་པས་འཛམ་གླིང་གི་སྣང་ངོར་རྒྱ་མི་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣང་བརྙན་བསྐྲུན་པ་རེད། ཁོ་ཚོའི་ཇ་དང་ཚྭ་ཁའི་གཏམ་རྒྱུད་ལས་གཞན་ཡིད་བཀུག་པས་སོ།།
རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱིས“ངས་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་པ་དང་གཏམ་རྒྱུད་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་ནི་འོས་འགན་ཡིན།”ཟེར། ཅཱ་ཀྲང་ཁི་ནས་ཀྱང“པདྨ་ཚེ་བརྟན་ནི་ཆེས་ཐོག་མར་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་ནས་གཞན་ལ་སྟོན་མཁན་ཡིན།”ཟེར། ཁོའི་གློག་བརྙན་བརྩམས་ཆོས་དག་ལ་རྒྱལ་སྤྱི་ནས་ཁས་ལེན་དང་ཁག་ཐེག་ཐོབ་ནི། འཛམ་གླིང་གི་མི་ཚོས་ཁོའི་བརྙན་མིག་ལས་ཐོག་མར་བོད་མི་དང་བོད་མའི་འཚོ་བ་མཐོང་བས་དེ་ལ་ཨ་གསར་གྱི་བྲོ་བ་ལྡན་པ་ཞིག་ཏུ་བསམ་པ་ནི། ང་ཚོའི་མི་རེ་འགའི་བྱིས་བློ་ཉིད་ཡིན་པ་ཧ་གོ་ཡོད་རྒྱུ་རེད། དེ་བས་བརྗོད་འདོད་པ་ནི《ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང》པེ་ལེན་རྒྱལ་སྤྱའི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་དུ་ཚུད་པ་དང་། ནང་ལོགས་ཏུ་FIRSTསོགས་ཀྱི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སྟེང་ནས་ཡང་བྱ་དགའ་ཆེན་པོ་རེག་མྱོང་ཡོད།
<༡>སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རིན་ཐང་།
ཚང་མས་མཁྱེན་གསལ་ལྟར་སྒྱུ་རྩལ་བརྩམས་ཆོས་ཅིག་ལ་ཡག་བཙོག་གི་རིན་ཐང་ནི་འཇལ་ཏུ་མེད་ཡང་། གཞུང་ནས་ཡང་ལྕིའི་ཚད་འཇལ་ཆོག་ཆོག་རེད། དེས་ལ་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བློ་སྦྱོང་དང་ལྡན་པ་ཞིག་གི་མིག་འབྲས་མ་སྤྱད་ན། དངོས་ཡོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་དང་ཧྥན་གོ་ཡིས་བཞེངས་བའི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པ་ནང་བཞིན་རེད། དེ་བཞིན་ང་ཚོར་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་ཆུ་བོར་བརྒལ་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་བཏགས་ཀྱི་ཡིད་ཁམས་མེད་ན་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་ཡང་གྲུབ་མི་ཐུབ་པའི་ཚོད་རེད།
གློག་བརྙན་འདའི་མ་དཔེའི་བརྩམས་སྒྲུང་བཀླགས་མྱོང་ཡོད། དེ་ལ་འཁྲབ་ཁྲིད་པས་སྣོན་འཕྲི་གང་རུང་གི་ཟུར་བརྒྱན་ཏེ་ད་ལྟའི་གློག་བརྙན་འདི་བཅོས་པ་རེད། ཡི་གེའི་གཟུགས་རེ་རེ་སྣང་བརྙན་གསོན་པོར་བཅོས་ནས་བརྙན་མིག་ཏུབཅུག་པ་འདིའང་ཕྱོགས་གཞན་ཞིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པའི་ལས་འགན་ནོ།། བརྩམས་སྒྲུང་ཏུ་དབང་གྲགས་ཀྱིས་ཆུ་ལྷམ་ཞིག་གོན་འདོད་གྱི་རེ་ལྟོས་ཧ་ཅང་ཆེ། ཉིན་ཞིག་རེ་འབྲས་དོན་སྨིན་ཡོང་དེ་ཁོའི་ཨ་མས་ཁོར་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་ཉོས། གློག་བརྙན་དུ་ཞིབ་ཕྲ་རེ་རེ་ནས་བཟུང་ཏེ་བརྙན་མིག་གིས་མཚོན་ཐབས་དང་ལག་ཐབས་མང་པོ་སྤྱད་པས། དངོས་སུ་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་གྱོན་འདོད་པའི་དུས་དང་སྐབས་རེ་རེ། དེའི་ཆེད་དུ་ཕྲད་པའི་དཀའ་ངལ་དང་སེམས་ངལ་རེ་རེ་མཚོན་ནས་ཡོད་པའོ།། གཞན་དུ་གློག་བརྙན་གྱི་འཁྲབ་ཆས་སུ་གཏོགས་པའི་དངོས་པོ་རེ་འགས་གཏམ་རྒྱུ་སིལ་བུར་གཏོར་ཡོད་པ་དག་གོང་བསྒྲིགས་ནས་ཡོད་དེ།
རས་ལྷམ་ཆ་གཅིག
ལྷམ་ནི་གློག་བརྙན་གྱི་ནང་སྙིང་དུ་ཟུག་ཡོད་པས་། ལ་ཤོས་ནས་གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཀྲོང་གོའི་《ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ཡང་ཟེར། 《ལྷམ་ཆུང་ཆུང》ནི་དབྱི་རག་གི་གློག་བརྙམ་གྲགས་ཆེན་དེར་གོ གློག་བརྙན་གྱི་མགོ་བརྩམས་མ་ཐག་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མེ་ལ་བསྲོས་ཡོད་པ་ང་ཚོས་མཐོང་སྲིད། ལྷམ་རལ་བོ་དེའི་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ལ་ཆར་བའི་ནང་དུ་ངེས་པར་དུ་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་གི་མཁོ་ངེས་ཀྱི་ཆ་རྐྱེན་བསྟན་ནས་ཡོད། འོད་ཀྱི་ཐད་ནས་ཡང་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་དེར་ཟིན་ཚད་མང་བའི་ཆ་བཀོལ་ཡོད་ལ། པར་གཞི་ངོས་ནས་རེ་ལྷམ་གྱི་གཞུང་ས་ཟིན་འདུག གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་འགོ་རྩོམ་སའང་དེ་ཡིན་འདུག
བརྙན་འཕྲིན།
ང་ཡང་ཆུང་དུས་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར་བརྙན་འཕྲིན་ལ་བལྟ་བར་དགའ། བོད་སྐད་བརྙན་འཕྲིན་དང་གློག་བརྙན་གྱིས་ཆུང་དུས་ཀྱི་ཕུགས་བསམ་དང་རྨི་ལམ་ལ་ཡང་ཡང་ཀུ་རེ་རྩེད་མྱོང་། ཡིན་ཡང་སློབ་གྲྭ་ནས་སྒོར་མོའི་དགོས་མཁོ་དང་འཕྲད་དུས་ང་ཡང་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར། ཡང་ན་སྐབས་དེའི་ལོ་ལོན་ཚོ་དང་འདྲ་བར་གནམ་གཤིས་གནས་ཚུལ་ལ་བལྟ་རྒྱུར་དགའ། རྒྱུ་མཚན་གནམ་དྭངས་ན་ཨ་ཕ་འབྲོག་ས་ནས་ཡོང་བར་འགག་རྐྱེན་མེད་པས་རེད། བརྙན་འཕྲིན་གྱི་ལེ་མཚན་གཞན་ཞིག་ཏུ་སྦྲེའུ་རྒྱལ་གྱིས་རྫུན་འཕྲུལ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆར་ཕབ་པ་སྟོན་གྱིན་འདུག འདི་ཡང་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་ཕྱི་དུམ་དང་འཕྲོད་ནས་ཡོད་ལ། ཆུ་ལྷམ་གོན་རྗེས་ཆར་ཞིག་འབབ་རྒྱུ་ན་ཇི་མ་རུང་བསམ་པའི་རྨི་ལམ་རེད།
ཤིང་གི་རལ་གྲི།
ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་ནི་སྡེ་བའི་མཆོད་ས་དང་བཀུར་ས་ཉག་ཅིག་ཡིན་ལ། ཤིང་གི་རལ་ནི་ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་གྱི་འཕྲིན་ལས་དང་སྐྱབས་བཅོལ་ས་ཡིན། རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱི་དངོས་བཤུས་གློག་བརྙན༼མཐའ་མཇུག་གི་སེར་བསྲུངས་བ༽འི་ནང་དུ་རལ་གྲི་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེའི་གནད་ཆེ་ས་བཟུང་ནས་ཡོད། གང་ལྟར་ཤིང་གི་རལ་གྲི་དེའི་ང་ཚོར་བརྡ་ལན་ཆེན་པོ་ཞིག་སྤྲད་འདུག ཕལ་ཆེར་འདི་ནི་གློག་བརྙན་འདིའི་རིན་ཐང་སྔར་ལས་གཏིང་ཟབ་སར་མཚོན་བྱེད་ལ་བཞག་པའི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་དངོས་འབྲས་ཡིན་རྒྱུ་རེད། གཞན་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་གྱི་གནད་ས་ཟིན་འདུག་པའི་ཆུ་ལྷམ་ཆུང་ཆུང་དང་། དབང་གྲགས་ཀྱི་རྩེད་ཆས་ལྕགས་ཀྱི་སྦལ་བ་ནས་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་སྤྱིའི་བཀོད་པ་ལ་གཞོགས་འདེགས་བླ་མེད་ཐུབ་ཡོད་ལ། དེ་དག་གི་བཀོད་སྒྲུག་ཡང་ནོར་འཛོལ་མེད་པར་གོང་སྒྲིག་ཏེ་ཡོད།
གསུམ། མཇུག་བསྡུ་བ།
གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཚིག་འདི་དག་ཙམ་ཞིག་གིས་ཡོངས་སུ་འགེབས་རྒྱུ་ནི་ངལ་བའི་གནས་ལས་མ་འདས་ལ། མུ་མཐུད་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་འདི་ལ་བསྐྱར་བལྟ་བྱེད་དེ་ཕྱི་དུམ་རེ་སྤྲོད་རྒྱུ་ནི་གློག་བརྙན་རང་སྟེང་གི་རིན་ཐང་ཡང་རེད། མཇུག་ཏུ་བྱིས་བློ་གཙང་མ་འདི་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གཅེས་ཕྲུག་དག་གི་ངང་རྒྱུད་ཡིན་ལ། བྱིས་ལོ་བཞིན་དྭངས་ཤིང་གཙང་བའི་མི་རིགས་འདི་གློག་བརྙན་ལ་བལྟ་མཁས་པར་འགྱུར་བའི་དགོས་པའང་མི་ཆུང་ངོ་།།
在你小时候,有没有特别渴望得到的东西,或者是一台游戏机,或者是一个洋娃娃,又或者是一辆四驱车……当你的愿望无法满足的时候,你会选择放弃,还是执着的想要拥有它?
影片主人公旺扎一直想要一双雨靴,在好不容易得到之后,执着地想要下雨穿上自己的雨靴。
一年级的小男孩旺扎一直渴望拥有一双雨靴,可是贫穷的家庭没有多余的钱给他买一双。
下雨放学回家的路上,旺扎穿着磨平花纹的的旧球鞋走在泥泞的路面上,不仅要被同学们嘲笑,还一不小心就摔得浑身是泥,擦伤了自己的手臂。
旺扎的母亲看到他受伤的手臂特别心疼,于是央求父亲给旺扎买一双雨鞋,可是旺扎的父亲说家里没有多余的钱,拒绝了母子俩的请求。
第二天去上学,老师看到旺扎擦伤的手掌,要求他以后雨天一定要穿雨鞋来学校,不然路面湿滑容易受伤。
旺扎没有办法,只能在鞋子外面套上两个塑料袋去学校,老师看到旺扎脚上另类的“雨鞋”,戳穿旺扎心里的小九九,明明白白地告诉他这不是雨鞋。
旺扎的母亲看着他天天因为没有雨鞋而失落,于是用羊皮给他换来一双新的雨靴。
旺扎在得到雨靴后视若珍宝,晚上睡觉放在枕边,白天不下雨也穿着雨靴去上学,被老师责骂和同学们嘲笑,于是旺扎天天盼望着能下雨。
以前从不看天气预报的他天天盯着《新闻联播》后的天气预报,希望能看到第二天就下雨的好消息,可是老天不明白旺扎的心情,总也不下雨,让旺扎心急如焚。
当他从《西游记》中得知雷公电母这些降雨神仙之后,便和同学来到寺院里还愿,虔诚祈求天降大雨。
在旺扎父亲和村名们心里,下雨意味着地里快要成熟的麦子将受到波及,靠天吃饭的他们,不希望一场突如其来的大雨让他们,
在村民们邀请老法师作法“挡雨”后,旺扎如临大敌,于是他便设计把法师“挡雨”的桃木剑给偷了出来。
在大人眼里,一双雨靴简直普通到不值一提,而除了会影响收成,老天下不下雨似乎也没什么特别,在男孩旺扎心中,雨靴却比什么都珍贵,雨天比什么都难得。
电影的最后,在旺扎的努力下,老天似乎要下起一场大雨,旺扎穿雨靴的心愿即将达成,故事便戛然而止。
电影的内容很简单,前半段讲旺扎想要一双雨靴,后半段讲老天要不要下雨,没有一波三折,也没有跌宕起伏的情节,电影中的场景也反复出现在上学路,课堂上,家中和田间。
全片是以旺扎的视角展开的,围绕着雨靴发生一系列的故事。影片中的雨靴不仅是旺扎脚上的一双雨靴,而是一种象征,象征着小男孩旺扎内心的渴望与执着,影片围绕着旺扎和雨鞋的故事,将童年的纯真和与美好一一展现在人们眼前。
与本片类似的,就是一部伊朗电影《小鞋子》,两部电影都是从小男孩的视角出发,慢慢窥视成长历程的人间百态,从家庭到学校再到社会,从父母到同学老师再到形形色色的人群。
无论是为了给妹妹赢得一双新鞋子,还是为了让心爱的雨靴可以在雨天行走,传递的都是无比真挚的情感,展现的都是一颗纯粹圣洁的童心。
孩子的世界与成年人有太大的不同,全村人都希望不要下雨,不然全年待收割的庄稼泡汤,因此寻求当地寺庙祭司般的人物挡雨;
而旺扎的心里则有着单纯执拗的,他不关心全年无收会怎样,也不关心为什么家里会穷到没有鞋穿,他单纯地想要满足自己穿上雨靴的愿望,阻扰祭司挡雨,直接向神求雨,以换来穿新雨靴撒欢的瞬间惬意。
《旺扎的雨靴》制造了一场蓄谋已久的童年暴雨,想吃佛祖的糖,想要铁皮青蛙,想要一双雨靴,那都不过是孩子心目中小小的,希望能被满足的愿望而已。
本片围绕雨靴展示并讨论了儿童成长问题。偏远山区的少数民族孩子,成长在物质资源匮乏、家庭、社会关爱不足的环境里。一双雨靴的缺失,不仅是上学路上的不方便,更是对孩子成长过程的轻视。
影片中这双雨靴之所以珍贵,是因为旺扎从未有过一双雨靴,只能在下雨天穿一双破烂的旧球鞋上学,湿透了脚还被同学嘲笑,这样的经历让旺扎年幼的的自尊心受到打击,在有了雨靴后,旺扎迫切地希望能挽回自己被戳伤的自尊心,于是发生后面的求雨故事。
可是,有哪个大人会在意旺扎心里的这些想法呢?孩子的世界与大人的世界总有一道看不见的墙,墙里夹杂了各种误解与伤害,而只有越过这道墙,大人才能更好地理解孩子关爱孩子。
可惜现实生活中,大人们总是活在自己的世界里,从没有哪个大人能真正走进孩子们的世界呢,这也是影片想要传递给观众的给观众的故事内核。
每个小孩的成长都值得被重视,每个童年都值得被呵护,但愿每个人的执念都有美好的结局。8月7日起,让我们一起走进电影院,感受电影带给我们的治愈的力量,一起走进无数个小孩的内心。
片子本身没有太多内容,我觉得半个小时就够了,如果这是一个文本故事应该是3-5分钟就讲完的寓言,开放式结尾并不给出一个明确的态度和答案。 电影整体可以分为两个部分——没有雨靴/得到雨靴。雨靴是一个物质符号。 在【没有雨靴】的部分,对于旺扎首先它具备切实的使用功能,其次它是融入群体的身份认同。自尊被寄托在物质化身上,物质条件本身也奠定了旺扎的自尊。资源有限,父亲只给旺扎一个选择。铁皮青蛙这个物质符号满足玩具的使用功能和【全校唯一】的炫耀功能,满足虚荣心。父亲是非常理性的,如果让旺扎充分认识到欲望并不能被无休止的满足,人应该妥当地处理欲望,就不会有坑爹熊孩子了。 此处慈母上线,败儿养成,影片进入【得到雨靴】的下半段。得到物质却不等于欲望的满足,妄念起心魔生,没有雨靴时期待晴天,有了雨靴期待下雨。这是人人都经历过的心态。没有理智克制的欲望就会使人迷失。看到旺扎晴天穿雨靴上学被同学笑老师批,心中不由得警铃大作。这是被欲望蒙蔽的初级非理性行为,目前只危害自己,如果能意识到并挣脱妄念回归理性,就问题不大。对我来说影片到这里就够了。所有的欲望,都必须经过理性检验。物质就是物质,不要附加过多含义,使用它而非被它役使。
一颗纯真童心,就是无价之宝
如果把孩子的世界与成人的世界认真对比一下,你就会发现,这是来自两个世界的两个不同物种。虽然大人和小孩总是生活在同一个屋檐下,说着一样的语言,想的却完全是两个不同世界的两码事。
《旺扎的雨靴》正好抓住了这个矛盾之处,然后两条线平行叙事层层递进,一条线是小男孩旺扎对雨靴的渴求,得到之后又希望在雨天穿上它,并由此与大人发生“天气纷争”;另一条线就是旺扎的父亲所代表的成人世界,他们每天勤奋劳动,关心庄稼收成,为了获得丰收,希望整个夏天无暴雨又无冰雹。
我们每个人都曾是孩子,也都有过孩童独有的“幼稚心理”。比如我,至今还怀念儿时的那个自己,虽然那时的我挺不懂事总是和家人闹别扭,也曾缠着父母要东要西,要是欲求得不到满足就一连好几天情绪低落。举个例子,记得当时特别喜欢《葫芦兄弟》的动画片,看着同学们拿着《葫芦兄弟》的连环画在班里炫耀,自己实在眼馋的不行,便让家人也给好歹买一本,然而父亲一向烦孩子乱要东西,他那边是没指望了,只有母亲心软,在我死皮赖脸地央求之下,她就拜托了一位叔叔在县城的书店里买了一本。直到现在,我还清楚记得手捧新书那一刻的感觉,就跟得了什么仙丹差不多,虽然是一本盗版加胡拼乱凑的《葫芦兄弟》,里面有很多匪夷所思的情节(比如哪吒大战葫芦娃,蛇精大战恐龙),可是依然兴奋到快爆炸,晚上把书放在枕边,刚闭上眼又睁开瞅一瞅,半夜起床撒尿还得赶紧打开看一会,然后心满意足地入梦。
所以我能理解旺扎的微妙心情,还有他一系列的“反常行为”。他把妈妈用羊皮换来的蓝色雨靴视若珍宝,晚上睡觉放在枕边然后被父亲训斥,晴天穿着雨靴去上学,在被老师责骂和同学嘲笑以后,便天天盼望着下雨,以前从不看天气预报的他甚至都改变了习惯,天天盯着《新闻联播》之后的天气预报,让家人很是费解。当他从《西游记》中得知雷公电母这些降雨神仙之后,便和同学来到寺院里还愿,虔诚祈求天降大雨。
可是老天不明白旺扎的心情,总也不下雨,让旺扎心急如焚,而村里的老法师却要作法“挡雨”,更是让小男孩如临大敌,于是他便设计把法师“挡雨”的桃木剑给偷了出来……可以说为了光明正大地穿着雨靴上学,旺扎真是豁出去了,什么都阻挡不了他,就是天王老子也不行。
在大人眼里,一双雨靴简直普通到不值一提,而除了会影响收成,老天下不下雨似乎也没什么特别,在男孩旺扎心中,雨靴却比什么都珍贵,雨天比什么都难得。所以大人们不理解他,甚至觉得他很奇怪。而这也成为整部电影戏剧冲突的逻辑起点和终点。这种种的误会让我不禁想起《小王子》里的一句话,“星星之所以美丽,是因为它的某一颗上有一朵看不见的花。沙漠之所以美丽,是因为它的某一个地方藏着一口井。”这世上,真正重要的东西往往不是肉眼能看到的,也不是一眼就能看明白的,它往往隐藏在不为人知的深处,拨开层峦叠障的表象,细细感悟,才可能发现事物的本质。
这双雨靴之所以珍贵,是因为旺扎从未有过一双雨靴,只能在下雨天穿一双破烂的旧球鞋上学,湿透了脚还被同学嘲笑,他很在乎这个。而有了雨靴后,老天却像和他作对似的天天不下雨,让这双雨靴“英雄无用武之地”了,这也就是雨天之所以难得的原因。可是,有哪个大人会在意这些只有孩子们才在意的小细节呢?放眼望去,孩子的世界与大人的世界总有一道看不见的墙,墙里夹杂了各种误解与伤害,而只有越过这道墙,大人才能更好地理解孩子关爱孩子。可惜现实生活中,大人们总是活在自己的世界里,还从没有哪个大人真正走进过孩子们的世界呢。而这也大概就是本片想要传递给观众的,也是整个故事的内核了。
从儿童片的角度看,本片无疑是成功的,越过纷繁复杂的表层关系,主创抓住了儿童独有的微妙心理,并把“在雨天穿上雨靴”的执念不断放大,甚至到了疯狂的地步,让一颗真实纯粹的童心毫发毕现。而与本片类似的,就是另一部伊朗电影《小鞋子》,两部电影在很多方面可以比对欣赏,都是从小男孩的视角出发,慢慢窥视成长历程的人间百态,从家庭到学校再到社会,从父母到同学老师再到形形色色的人群,渐渐地,男孩的整个世界变得生动立体起来。无论是为了给妹妹赢得一双新鞋子,还是为了让心爱的雨靴可以在雨天行走,传递的都是无比真挚的情感,展现的都是一颗纯粹圣洁的童心,穿过繁复的成人世界,在阳光雨露中闪闪发光,宛如无价的宝石。而这颗宝石般的童心,是用肉眼难以看到的,只能用心感受,在童年生活中的小细节上慢慢体会。正如《小王子》的那句话,“只有用心灵去看,才能看得真切。最本质的东西,恰恰是眼睛无法看到的。”
童心之所以珍贵,并非仅仅因为它的纯真无邪,在孩子尚未被污染的心中,总是习惯异想天开,他们可以为了一个简单到近乎愚蠢的目标,不惜一切代价去全情奔跑大胆追求,为了实现心中渴望,他们会选择努力坚持下去,无论遇到什么挫折,都会始终如一地小心呵护那份“心中所爱”。这“心中所爱”是什么?你可以做各种理解,可以是一双雨靴,可以是一册连环画,可以是一辆小单车,可以是一只折翼的小鸟,也可以是同学间的友谊……一颗纯真童心,就是无价之宝。可大人们总是忽视。童心很难得也很脆弱,长大了还会渐渐消失,所以我们没理由不尊重不爱护不珍惜它,对吧?
本文发表于《上海电视》2019年某期。如需转载,请一定联系本人、一定注明、一定附上豆瓣链接!
------------------------------------------------------------------------
西藏题材电影这几年在院线艺术片领域引起了一些关注,以至于出现“藏地新浪潮”这个名词。但你若真的关注了这批电影,会发现它们除了能反应部分西藏人较真实的生活现状之外,并没有哪位导演形成鲜明的影像甚至叙事风格,成为真正的电影作者,包括最出众的万玛才旦。
万玛也是《旺扎的雨靴》监制,新导演拉华加的这部处女作,揭示了西藏电影学习他者的一个新方向:伊朗电影。导演或许是看到了藏地和伊朗在信仰和政治话语浓厚这一点上的相似。大半部《旺扎的雨靴》对《小鞋子》的模仿实在明显,穷人家孩子为了得到一双日常需要的鞋而焦虑,与小女孩换鞋穿,因迟到而与老师冲突,一路狂奔,甚至连洗鞋时吹肥皂泡玩的小细节都要用一遍,如果没有得到雨靴之后的故事,你完全可以称它为翻拍《小鞋子》并挂上伊朗编剧的姓名。小孩子说话声音渺小,大人容易忽略,这是阿巴斯在《何处是我朋友的家》里用过的。好在这个点,导演只是学得点到为止,没有继续铺开了写。
本片最好的地方,是让几种矛盾叠加,形成戏剧张力。旺扎父亲和邻居就谁家先浇水争论,旺扎父亲占理,因为他家田地在上部,水往下流,但邻居眼红他那片种成全村前二名的优质麦田,科学务农与个人私心的小格局是一条副线矛盾。全村人希望不要下雨,不然全年待收割的庄稼泡汤,因此寻求当地寺庙祭司般的人物挡雨,小孩子则有单纯执拗的残酷,不会在意看似跟自己没有直接关系的问题,比如全年无收会怎样,比如为什么家里会穷到没有鞋穿,而是绕过祭司甚至阻扰祭司挡雨,直接向神求雨,以换来穿新雨靴撒欢的瞬间惬意。这表面上是大人与孩子意愿相左的矛盾,实质是当地宗教(或迷信)与科学、看天吃饭与人欲行为的矛盾冲突。冲突之间,此地贫困的缘由也能让观众窥视一二。
很可惜,故事结束在孩子们相信是靠自己的力量造成天似乎要落雨的时刻,即张力最饱满的时刻。这种在高潮结束的处理,不是审美需要,而是导演始终差口气、无法讲明个人态度的实证。藏地新浪潮至今没有找到自信。对比最近的《扫毒2》这部虽是纯商业片却有邱礼涛清晰作者思路和风格的作品,回忆香港新浪潮诞生的徐克、谭家明、许鞍华那批人,我们知道,藏地电影仍在学徒期,路还很长……
总的看来,还是很不错,很贴近生活,借雨靴展开方方面面,也有一些深刻的地方。 有一个细节让我很不舒服,可能是强迫症的原因。 男孩渴望一双并不贵的雨靴,可是,有一个镜头,他身上穿着Champion的T恤(如果没看错的话),这个牌子的T恤,即使是便宜的款,也可以换个5、6双片中的雨靴了。 嗯,除非是杰克马家里的货。 本来就是拍得很细的片子,说他家困难,当然也是更要注意这种细节的。 好比现在很多偶像剧,说主角是个正在努力奋斗的打工仔,月入几千块而已,然后住的却是豪宅,开的是豪车,奢侈品随身,请妹子去高档餐厅吃饭,那不是搞笑来的吗?
大人们做一场法事,请神跳舞,挡雨祈霁;小孩子拜一次菩萨,合掌跪伏,求雨雩祈。旺扎不关心母亲手里的面团,只关心小贩;麦苗不在意水渠引流的灌溉,只在意镰刀。乌云提心吊胆,麦子无所适从,木剑悬疣附赘,雨靴蠢蠢欲动。雨会不会下,不是大人与孩童的对抗,是迷信与科技的胶着,落后与先进的博弈。
孩子们的信仰和世界,简单又直接:期待一场大雨,就终于可以穿起雨靴蹦跶;希望吃一颗糖,但必须颤抖谨慎的向“神”小声碎碎念。 爸爸作为家庭中的“反派”--那种有暴躁脾气的臭直男,但角色却处理并没有那么刻板印象,一家人围坐在篝火旁边的抱怨甚至有一种难得的温柔,所以给人感觉是舒服的。看过《石头》和这部后期待有更多这样的儿童电影:真实,“okay to be sad”还有能自己满足的那种小快乐。
万马 松太加 拉华加 一贯的青海南部藏片风格 家庭日常 儿童眼睛 夹杂几片变动中的现代和宗教雪花 后半程有点松松的(拉姆姐姐真是一朵宝藏
万玛才旦的执行导演、北电毕业的藏族青年导演处女作,这部也改编自文学作品。一部很纯净美好的儿童片,很难不令人想起伊朗电影,但这不是什么贬义。小孩子单纯得不行的小心思,他不懂得农耕人家靠天吃饭的忧虑,就是怕雨天因为没雨靴/有雨靴了就盼下雨好炫耀,让我想起小时候念念不忘至今的玩具棋,真是金色年华啊,片中严父慈母的有爱家庭氛围也很温暖。总体来说是一个很简单也很普世的故事,有藏区民族元素但无文化隔膜,开放式结局见仁见智。两个小朋友主演很可爱,群演状态也都比较自然,淡淡的幽默把我旁边人逗得N次夸张大笑...国产片类型丰富一些总是好事
真喜欢用景深变焦啊。处女作鼓励下。@资料馆
永远都是求之不得的心态,放在孩童身上,多一分纯粹,就多一分恻隐。旺扎的每一步期待与失望,太熟悉了,像是再历自己的童年,被事与愿违烤得心痒难耐,得与不得之间有太多微妙心酸与狂喜。但小孩的意愿终归与大人的考量南辕北辙,而两代人在粗犷的家庭观里又不会有平等沟通的可能,父子俩的关系,隔如旱雨。拉姆姐姐真是天地可爱。特别喜欢前半段。
小孩子的小心思,简单又复杂,里面的无奈、悲伤、惊喜的转变真的是完完全全展现在观众面前,相比「小鞋子」我更喜欢「雨靴」的清新灵动。
深具伊朗风味的藏语儿童片,故事颇为简单素朴,风格却甚清新灵动,虽有模仿痕迹,但总体值得鼓励。以一双雨鞋为叙事中心,串起一个藏族家庭的日常生活(电视放映内容与片中故事的互文)和一座村庄的收割图景;以较多镜头表现孩子对向往目标的执念,然而忙于生计的成人在粗粝生活面前,哪有功夫细细审视?「雨靴」不仅渐渐成为孩子生活的重心,也变成家庭问题的聚焦(与镰刀的冲突),最后升级为关联整个村庄的收获,难得的是还涉及到藏族文化在其日常的影响,文本虽不复杂,但编织、推进得较紧凑。
以为会是一出苦情戏,没想到却是轻松加愉快,很难得的儿童视角,那点小情绪小心思拿捏还挺准确。你看,我们究竟有多健忘,分明都经历过童年,等长大了却都像那位父亲一样,忘了从孩子的角度去思考问题。
一股清流。
4.6 北影节第一天 小西天。摄影和镜头印象最深刻,儿童题材处女作完成度满意,一些小场景很有趣。小演员不苛求。一些情绪和冲突个人感觉不足。音乐的确还是不要的好。开放结尾个人觉得没必要。ps:故事发生在藏地,还有电视节目的安排,导演不交待是小说改编的话还以为是现在,带来一些误解。
#桃花岛观影团#孩童的欲望,总是和大人的欲望相悖,这也是我成长的心理图式,这一点深有同感。再者,母亲在剧本中段,满足了旺达对雨靴的心理需求,旺达连睡觉都舍不得放开雨靴,但这股执拗的劲儿还没过,物质需求很快就转入了对大自然的抗衡,而这一切又是这么的孩子气,让人啼笑皆非,不忍戳破。摄影很美,生存在这片广袤干燥的高原上,或塑造了他们性格中的执拗坚忍。但片尾旺扎期盼着降雨的失败,欢快奔跑的戛然而止,让我陷入了失望。哪怕是雨滴降落后,父亲暗淡无措的眼神(担忧农作物被淹没),都能完成旺扎的一次成长转变,能跳脱出他单纯童稚的视角,尝试去理解大人,可能他还小,未能成功,但只要是懵懂的感知,都能在结局制造力量。摄影和配乐不错,但掩盖不了剧本的苍白,除开藏语的方言语境,没能完全将传统的地域文化揉杂入剧本设计里。
文学加持,万玛才旦的团队加万玛才旦自己的徒弟做出来的作品,个人风格并不强……摄影可
旺扎你一定要珍惜拉姆姐姐啊。
会想到另一部儿童片《石头》,都是通过一个孩子憧憬的具像化的物体,来达成他们与成人世界思考方式的不同。“求雨”是孩子眼中朴实的希望,“挡雨”是成人心中信仰的力量。
青海藏族小朋友梦想得到一个雨靴及得到雨靴之后发生的故事,电影是个不错的故事,前面表现对雨靴的渴望,后面表现对雨的渴望,把小孩子童真的内心都表现出来,完成度还可以,不过从电影的表达上来看,内容深度和张力其实还可以有更广阔的空间,最后的期待感戛然而止,很奇妙,但也很泄气。小演员很可爱,表演做了精心的准备,但仍然能看得出表演的稚嫩和刻板化,有的时候并不自然。电影只有一句汉语台词和仅有的几个汉字背景,所有的对白,包括教学、新闻背景、政府沟通全程是藏语环境,无法体会那种少数民族语言环境,也不知实际的真实性如何,总体而言三颗半星。感谢#桃花岛观影团#这次福利活动。
藏地的时间,像停留在了二十年前。一年级的旺扎因为父亲买了一只铁皮青蛙,惹得周围同学羡慕不已。他是全班唯一没有雨靴的人,父亲却只关心麦子的收成。当然,旺扎还有一个好妈妈。有了雨靴的旺扎却盼不到下雨。阿卡雪达尔说,明天有暴雨,不过我应该可以挡得住。结果,他无剑可持。童年的暴雨,将至
旺扎盼着下雨,父亲想止雨。大人的世界和小孩的世界对比鲜明。平淡而可爱的影片。
年度诚意之作,丝丝入扣的童趣电影,被誉为“中国版《小鞋子》”也不是浪得虚名。藏族小盆友蛮可爱,一整天就喜欢做白日梦,小男孩总希望老天下雨,这样就能穿上心爱的雨靴满世界跑,他的父亲还有村民们却怕下雨,一年的收成就可能泡汤。戏剧冲突就此展开,孩子们与大人开始了“捉迷藏”游戏,不知道别人怎么看,反正我找到了共鸣。
有了新雨靴,就盼望天天下雨…这种微妙又可爱的心情,电影拍的太到位。儿时的梦想就是如此渺小,单纯到可笑,但它又是巨大的能量支撑,贯穿我们整个童年。片中出现的《西游记》画面,来自第15集“斗法降三怪”,赵丽蓉扮演的车迟国王后,邀请雷公雨神的比拼降水,虎力大仙、鹿力大仙和羊力大仙…情节都能倒背如流,非常契合“雨靴”的剧情。旺扎快跑,男孩不哭,这样简单纯朴的电影,不可多得。